Özel eğitimde ailenin önemi

Bu yazımda size erken tanı, zamanında müdahale ve özel eğitim kadar önemli bir konudan bahsetmek istiyorum: Aile işbirliği… Bu, özel eğitimde başarının olmazsa olmazı…

Sevgili anneler, babalar, dedeler, büyükanneler…
Çocuklarımızın özel eğitim serüveninde bizler ne kadar bu sürece dahiliz? Bunu hiç düşündünüz mü? Çocuklarınızı götürdüğünüz özel eğitim kurumlarında özel eğitimciler çocuğunuzun eğitimi için çaba harcarken asıl görevin sizlerde olduğunun farkında mısınız?
Yani sizler yoksanız özel eğitimcinin ilerleme kaydetmesi de nerdeyse imkansıza yakındır, bu iş iğneyle kuyu kazmaktan farksız olur o zaman…
Çocuklarınız ayda 8 saat veya 18 saat veya hadi olsun 40 saat özel eğitim alırken, sizlerle günde 12 saat geçirmektedirler. İşte bu sebeple de eğitime tabi olmadığınız bir özel eğitimden başarı beklemek abesle iştigal etmektir, lütfen kusuruma bakmayın…
Ben profesyonel iş hayatım gereği özel çocuklarla, özel ailelerle, özel eğitimcilerle birlikteyim sürekli. Ve bu dediğimi lütfen unutmayın, eğitimde aile işbirliği sağlamışsa o çocuk ekstra bir durum olmadığı müddetçe mutlaka ilerlemiştir.
Eğitimcilerimizin en büyük şikayeti ailelerin eğitim sürecine tabi olmamaları ve özel eğitimi desteklemedikleri yönündedir. Bazen kişisel çabalar boşa çıkmakta ve akıntıya kürek çekiyor olmak eğitimcilerde de moral bozukluğuna ve enerji eksikliğine sebep olmaktadır. Bazen eğitimciler bana gelip “Çocukla ilerleme kaydedemiyorum, aile hiçbir şekilde destek olmuyor, sanki boşuna çabalıyorum, o zaman da kendimi değersiz hissediyorum” diyorlar. İşte o zaman ben de bir ebeveyn olarak kendimi inanılmaz kötü ve moralsiz hissediyorum. Çünkü işimizin amacı her çocukta, her ailede bir fark yaratabilmektir.
Kurum olarak yıllardır aile eğitimleri düzenlemekte, veli toplantıları tertip etmekteyiz. Bu organizasyonlarda hem kurum olarak hem eğitimci olarak belli fedakarlıklarda bulunmaktayız. Çocuk ve aileye olan katkı dışında bizlere katkı sağlamayan organizasyonlardır bunlar.
Ve çoğu zaman bu eğitimlere/toplantılara ailelerimizin katılımı konusunda büyük hüsranlar yaşamaktayız. Peki sizce biz bunu yıllardır neden yapıyoruz, neden sürdürüyoruz? Sizler için elbette… Ailelere soruyorum bazen “Eğitime neden katılmadınız?” diye… “Ben eğitimcime seans sonlarında soruyorum, beni cevaplıyor zaten”, “Zamanım olmadı”, “İşim vardı” ve hatta “Unuttum” gibi cevaplar alıyorum bu soruma… Sizlerin tek sorumluluğu çocuğu özel eğitime götürüp getirmek değildir…
Sizler çocuklarınız için çaba harcamayacaksanız, size verilen ödevleri/yükümlülükleri yerine getirmeyecekseniz karşınızdaki eğitimciden bunu nasıl beklersiniz? Nasıl bir başarı umarsınız? Eğitimcinin de morale ve enerjiye ihtiyacı olduğu unutulmamalıdır.
Lütfen sözlerim sert gelmesin… Beni takip eden pek çok velim var. Elbette içlerinde çok destekçi aileler de var ama inanın bu sayı diğer çoğunluktan az.
Özel eğitim, birlikte iş birliği yapabilmişsek başarılı olunacak ve sonucundan memnuniyet yaşanacak bir iştir. Bunu unutmayalım.
Eğitimcilerin de moral ve enerjiye ihtiyaçları var. Bu etkinliklerde onları/bizleri yalnız bırakmayın, hepsi çocuklarımızın iyiliği için unutmayalım.