“ENGELLİ OLMAK MI ZOR, ENGELLENMİŞ HAYATI YAŞAMAK MI ZOR?”
Eda Güzelsoy: “Bir kitabı yarısından itibaren okursanız ne kadarını anlayabilmek mümkün olur? Her ne kadar engelli olmanın zorluğunu anlatsam kelimeler kifayetsiz kalır çünkü insan yaşamadan o zorluğu anlayamıyor.”
Evet, engelli olarak bir hayat sürmek çok zor. Şöyle düşünün, hareketleriniz kısıtlı çünkü vücudunuzun izin verdiği kadar hareket edebiliyorsunuz. Örneğin; ben özgür ruhlu bir insanım bir gün hiç durmadan koşmak istedim ama koşamadım, ya da bir toplumda sohbet esnasında bir şey anlatmak istiyorum ama nefesim yetmediği için seri konuşamıyorum, seri konuşamayınca da insanların beni sabırla dinlediğini hissetmek daha zor bu nedenle bazen sadece dinleyici olmayı tercih ediyorum.
Bu anlattığım örnekler gibi daha birçok zorluklara göğüs geriyorum. Diyorum ki, zor olacak, adı imtihan olsun burada bana düşen ise yaşayamadıklarımı bir kenara bırakıp nasıl rahat yaşarım sorusunu en güzel şekilde cevaplayabilmek aslında.
“Nasıl Rahat Yaşarım?”
Cetvel gibi olmam gerekiyor, her şeyi santim santim ölçmeliyim ki, rahat yaşayabileyim ve hayattan tat alabileyim. Öte yandan baktığım zaman benim en büyük şansım ailem. Bazen, beni benden önce düşünürler. Bu çok güzel bir şey en azından omuzlarımdaki yük hafifliyor.
Çok uzun bir süre engelli olmayı omuzlarımda yük, hem de yüreğime yük olarak gördüm. Evet, engelli olmanın bazı sorumlulukları var ama hayatını rayına oturtursan yük olmaktan çıkıyor bunu maalesef ki, geç anladım, ya da kabullendim bilmiyorum.
“Kabullenme Süreci Nasıl İlerler?”
Sanırım bu süreç en zor geçen süreç. Çünkü farklı bir insan olarak hayatına devam etmek zorunda olduğunu bilmek çok zor bir duygu. Neden ben farklıyım? Neden benim de diğer insanlar gibi rahat bir hayatım yok? Bu gibi sorular sorarak bu süreci en az zararla atlatmaya çalışıyoruz. Ergenlik döneminde ise bu süreç daha da sancılı olabiliyor ne yazık ki.
“Kabul Süreci Nasıl Meydana Geliyor?”
Hemen her şey birdenbire kabul edilemediği gibi yavaş yavaş bu süreç başlıyor. Mesela benim en kabullenemediğim sol elimdi, parmaklarımın eğrisi ile elimi sevmeye çalıştım hâlâ tam anlamıyla başaramadım belki ama kendimi böyle kabul ettim ve rahatlıkla söyleyebilirim ki, ben mutlu ve huzurluyum…
“Engellenmiş Hayatı Yaşamak mı Zor?”
Dışarı çıkmak hayattır ama bizim için öyle değil maalesef ki, bizler dışarıya çıktığımız zaman bazı pürüzler ile karşılaşıyoruz ve hırpalanmış bir şekilde eve dönüyoruz. Kendimden örnek vermek istiyorum, evimiz çarşıya 5 dakikalık yürüme mesafesinde her şey kısa bir sürede halledilebilir buna rağmen ben sadece işim varsa dışarı çıkmayı tercih ediyorum ya da işlerimi biriktirip dışarı çıkmışken hepsini bir hallediyorum.
“Bu yüzden kendimi kısıtladığımın farkındayım.” Ama inanın başka türlüsü elimden gelmiyor. Dışarıda o kadar çok olumsuz etkenle karşılaşıyorum ki, bu beni daha çok üzüyor yüreğim anlatmaktan, anlaşılamamaktan, çift gözlerden yorgun düştü, yürek yorgun düştü mü, ter gözden akar.
Biliyorum ki uzun ve meşakkatli bir yoldayım.
Toplumda var olabilmek adına, özgürce yaşamak adına hak etmediğim halde ağır bedeller ödemek zorunda kaldım hâlbuki özgür olmanın bedeli bu kadar ağır olmamalıydı.
Sanki hayatın bir yerinde sıkışıp kalmıştım artık yaşadığım çemberden çıkmanın bir yolunu bulmam gerekiyordu ama ne? Ben böyle düşünürken covid dönemi başladı. Kısıtlamalar yaşandı ve herkes evlere kapanınca insanlar bulundukları durumdan şikayetçi olmaya başladı. O zaman ben neyi anladım biliyor musunuz? Benim için pek değişen bir şey olmadı çünkü ben zaten hayatımı kısıtlıyordum sadece içinde bulunduğum çember biraz daha daraldı hepsi bu…
Covid dönemi bitip her şey yavaş yavaş normale dönerken ben bir karar aldım. Ben de yavaşça bulunduğum çemberi daha genişletmek niyetindeydim. Belki ilk başlarda zorlandım, belki zaman zaman vazgeçtim, vazgeçmemin sebebi ise yeni bir düzen kurmak ve o düzeni oturtturabilmek çok zor ama kendim için bir şekilde başarmak zorundaydım ve başardım…
Hayalini kurduğum ama yapmadığım ne varsa şimdi yapıyorum bu durum bana acayip mutluluk veriyor. Meğerse insan en çok kendine geç kalıyormuş bunu geç öğrendim.
Madde madde her şeyi anlatmaya çalıştım şimdi soruyorum size engelli olmak mı zor, engellenmiş hayatı yaşamak mı zor? Sorusunun cevabını siz verir misiniz?